Sztuka postmodernizmu: relatywizm i intertekstualność w twórczości postmodernistów

Wstęp
Sztuka postmodernistyczna pojawiła się na scenie artystycznej w latach 60. i 70. XX wieku. Przeciwstawiała się sztuce modernistycznej, która zakładała, że dzieło powinno być autonomiczne (niezależne od kontekstu społecznego i historycznego), a jego wartość wyciągana jest z samego obiektu. Postmodernizm natomiast cechuje relatywizm i intertekstualność, czyli poszukiwanie sensu w kontekście większej kultury oraz uznawanie, że zawsze istnieją różne interpretacje i perspektywy.

Relatywizm w sztuce postmodernistycznej
Relatywizm w sztuce postmodernistycznej oznacza, że jej interpretacja zależy od punktu widzenia każdego odbiorcy. Dlatego postmoderniści często wykorzystują w swoich pracach elementy kultury masowej, korzystając z już istniejących wzorców, symboli i narracji. Ten proces przypomina grę – artysta bierze coś, co już istnieje, rozrywa jego kontekst i tworzy z tego coś nowego, osobistego i specyficznego.

Intertekstualność w sztuce postmodernistycznej
Intertekstualność to proces polegający na nawiązywaniu do już istniejącej kultury. Postmoderniści korzystają ze znanych już dzieł sztuki, wypożyczają z nich fragmenty, treści czy symbole, tworząc w ten sposób nowe dzieło. Często też wykorzystują język codzienny, który również jest udziałem społeczno-kulturowego kontekstu.

Cechy sztuki postmodernistycznej
Sztuka postmodernistyczna nie ma jednej, sprecyzowanej formy czy stylu. Charakteryzuje ją przede wszystkim brak jednoznaczności, rozmycie granic oraz dążenie do przekroczenia konwencji. Sztuka postmodernistyczna jest złożona, casselska i składa się z wielu różnorodnych elementów. Posiada także duże znaczenie społeczne, ponieważ podważa autorytet artystyczny i kulturowy, uznając, że sztuka nie jest dziełem jednoosobowym, ale wypadkową wspólnoty kulturowej.

Podsumowanie
Sztuka postmodernistyczna to proces ciągłego nawiązywania do już istniejących wzorców kultury, poprzez stosowanie relatywizmu i intertekstualności. Ważne jest zrozumienie, że prace postmodernistów nie są jednoznaczne, lecz składa się z wielu różnych elementów, które razem wypadają w efekt podobny do mozaiki.

Artykuł powstał we współpracy z anais-apparel.pl