Sztuka postimpresjonizmu: Ekspresja emocji w dziełach artystów

1. Wprowadzenie do postimpresjonizmu
W XIX wieku poetka Emily Dickinson opisała sztukę jako „sprawę serca” i „układ złamanych serc”. To właśnie w tym czasie, w okresie postimpresjonizmu, artyści zaczęli angażować swoje serca, emocje i doświadczenia w swoje dzieła sztuki.

1. Ekspresyjne techniki postimpresjonistów
Postimpresjoniści wykorzystywali różne formy ekspresji, od jaskrawych kolorów do krzywoliniowych linii, a nawet jednoczesnej perspektywy. Wykorzystywali techniki, których celem było oddanie ich prywatnych emocji i przeżyć, ale też tworzenie nowych sposobów reprezentacji w sztuce.

– Jaskrawe kolory: Artyści postimpresjonistyczni często stosowali jaskrawe, nierealistyczne kolory, których natężenie i kontrasty miały wywołać emocje u odbiorcy.
– Krzywoliniowe linie: Zarówno samo użycie linii, jak i ich kształt i ruch, umożliwiały postimpresjonistom wywołanie wrażenia niepokoju, pewnego dynamicznego ciała.
– Jednoczesna perspektywa: Ta technika, znana również jako „perspektywa optyczna”, polega na przedstawianiu przedmiotów, ludzi i krajobrazów w sposób, który bądź co bądź oddaje ich pełną trójwymiarowość, ale jednocześnie zdaje się być złamany i pokręcony. To wywołuje wrażenie niepokoju i niestabilności.

1. Czym jest ekspresja w sztuce?
Ekspresja w sztuce to proces oddawania emocjonalnych stanów czy doświadczeń twórcy w dziele sztuki. Nie chodzi w tym wypadku o idealizację rzeczywistości, ale raczej o oddanie emocjonalnego, wewnętrznego stanu twórcy i skłonienie odbiorcy do podzielenia go z nim.

1. Najsłynniejsze dzieła postimpresjonistów
Oto kilka najsłynniejszych dzieł postimpresjonistów i sposoby, w jakie artyści wykorzystali ekspresyjne techniki, żeby oddać swoje emocje w tych dziełach:

– „Noc gwiaździsta” Vincenta van Gogha: artyście chodziło o wywołanie wrażenia niepokoju, które towarzyszyło mują w trudnych chwilach i przełomowych momentach w jego życiu. Za pomocą jaskrawych, nierealistycznych kolorów, w tym ciemnej niebieskości i neonowej żółci, van Gogh podkreślił swoje emocje i motywacje.
– „Śniadanie na trawie” Paula Cézanne’a: w tym dziele Cézanne zmierzył się z innym trudnym tematem, mianowicie obrazem kryzyża pomiędzy człowiekiem a naturą. Wykorzystał krzywoliniowe linie i jaskrawe kolory, żeby oddać złożony i niepokojący obraz ludzkiej egzystencji w świecie natury.
– „Ślepy” Pabla Picassa: ta praca stanowi idealny przykład jednoczesnej perspektywy, która miała oddać emocje Picassa i jego wewnętrzny świat. Perspektywa jest w tym przypadku mocno niestabilna i pokręcona, a obraz miał oddać emocje samotności i odcinania się od rzeczywistości.

1. Podsumowanie
Postimpresjoniści wykorzystywali różne techniki, żeby oddać emocje i ekspresję w swoich dziełach. Od jaskrawych kolorów i krzywoliniowych linii do jednoczesnej perspektywy, ich prace poruszają widza i oddają emocjonalny stan twórcy. Sztuka postimpresjonizmu jest przykładem, jak sztuka ma potencjał oddawania emocji i przeżyć i zarazem budowania nowych sposobów reprezentacji w sztuce.

Artykuł powstał we współpracy z iads.pl