Pierwszym cudem, jakiego dokonał Ojciec Pio wydarzył się w 1908 w klasztorze w Montefusco. Pio zbierał kasztany w lesie niedaleko, żeby wysłać je potem do jego cioci Darii. Robił to regularnie, więc nikt nie spodziewał się niczego specjalnego. Kobieta dostała prezent, zjadła kasztany i zatrzymała torbę na pamiątkę. Kilka dni później przeglądała szuflady, w których jej mąż trzymał proch do pistoletu. Szukała czegoś, a że było już ciemno, próbowała oświetlić sobie pokój świeczką.

Przez to, że w szufladzie był proch, zapalił się. Daria również zaczęła się palić, bo stała za blisko. W tym momencie kobieta szybko złapała torbę, którą dostała od Ojca Pio i przyłożyła ją do twarzy, żeby ugasić ogień. Udało jej się to zrobić, ból zniknął, a na jej twarzy nie pozostało żadnych poparzeń czy blizn. Był to pierwszy cud, jakiego dokonał Ojciec Pio i początek do wspaniałych rzeczy, których dokonał w ciągu swojego życia. Tak naprawdę całe jego życie polegało na dokonywaniu przeróżnych cudów, rozmnażaniu jedzenia, kiedy było go za mało i uzdrawianiu ludzi, którzy go o to poprosili modlitwą.