Kierownictwo Dywersji nazywane było Kedyw, był to tak zwany pion organizacyjny Armii Krajowej, który wydzielony został w listopadzie 1942 roku, i formalnie zatwierdzony dokładnie 22 stycznia 1943 roku, głównym jego celem było prowadzenie walki bieżącej czyli dywersji i akcji bojowych z niemieckim okupantem, powstał on przez scalenie działającego od roku 1940 Związku Odwetu zwanego Wachlarz, który zajmował się w ramach Armii Krajowej dywersją i dokładnym wywiadem na obszarach położonych na wschód od granicy ustanowionej ryskim traktatem pokojowym w roku 1921, oraz poprzez Organizacji Specjalnych Akcji Bojowych zwanych Osa, która była przeznaczona głównie do likwidacji najbardziej niebezpiecznych funkcjonariuszy okupacyjnych, podlegał on bezpośrednio dowódcy Armii Krajowej. Jeśli chodzi o komórki Kierownictwa Dywersji istniały one na szczeblu Komendy Głównej, komend obszarów i okręgów, a także w inspektoracie.

Dokonywano bardzo wielu ataków sabotażu i dywersji, oraz licznych odwetów w stosunku do Niemców, likwidowano skutecznie zdrajców osadzonych przez podziemny sąd, tworzono również związki partyzantów. Podstawom działalności były oddziały które były dyspozycyjne, w których to znaczną rolę odgrywały Grupy Szturmowe, oparte głównie na szarych szeregach. Ich działalność polegała głównie na atakach na linie komunikacyjne, kolejowe, telefoniczne, do samoobrony należało odbijanie więźniów z transportów, szpitali, czy wiezień , znaczna likwidacja agentów policyjnych, niszczyli także wszelkie akta w niemieckich urzędach, w odpowiedzi na terror jaki był stosowany wobec okupantów Grupy Szturmowe atakowały wartownie Niemców, strażnice, posterunki, niekiedy nawet niemieckie osiedla. Komendy Kierownictwa Dywersji obszarów i okręgów tworzyły oddziały partyzanckie, które przeprowadzały bardzo wiele akcji sabotażowych, oraz dywersyjnych. Podliczając ich działania udało im się uwolnić w latach 1943 do 1944 kilkuset więźniów, oraz dokonać 169 akcji przeciwko patrolom żandarmerii, w których to zginęło około 940 żandarmów.