Juliusz Słowacki poeta żyjący w dobie romantyzmu, urodzony w 1809 roku, zmarł w 1849 roku. Był synem Euzebiusza, bardzo znanego literata, za razem profesora Uniwersytetu Wielińskiego. Po śmierci swego ojca, naszego poetę wychowywała matka Salomea Becu, która miała wielki wpływ na swojego syna.

Gdy ukończył studia rozpoczął pracę w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu w Warszawie. W młodzieńczych czasach twórczości Słowackiego wychodziły wówczas romantyczne mody, co skłoniło pisarza do pisania rozlicznych lektur. Po wybuchu powstania listopadowego autor ogłosił w warszawskiej prasie powstańczej kilka ciekawych patriotycznych wierszy, które przyniosły mu znaczną popularność. W roku 1831 Słowacki wyjechał z Polski, poprzez to nie wziął udziału w powstaniu listopadowym, co w późniejszym okresie uznano jako hańbę swego życia.

Na nieco dłuższy czas osiedlił się w Szwajcarii, po czym podróżował po Europie i Bliskim Wschodzie. W roku 1831 zamieszkał na stałe w Paryżu. Gdy przebywał na emigracji pojawił się poemat autobiograficzny Godziny myśli, oraz znany nam doskonale Kordian. W roku 1833 wydany został poemat Anhelli, po czym autor kończył znakomitą tragedię mowa oczywiście o Balladynie, oraz Lillę Wenedą. W roku 1841 ukazało się pięć pierwszych pieśni poematu Beniowski. Z okresu Wiosny Ludów, w 1848 roku, śmiertelnie chory Słowacki wyjechał nieopodal do wielkopolski. Nie mógł niestety uczestniczyć w walce, ale chociaż w ten sposób chciał pokazać, że wspiera Wiosnę Ludów. Zmarł jednak w Paryżu.