Józef Chłopicki żył w latach 1771 do 1854, był generałem. W wojsku polskim był od roku 1785, w rosyjskim wojsku jako ochotnik w latach 1787-1790, ponownie do wojska polskiego wrócił od roku 1790.

Brał on udział w licznych wojnach polsko-rosyjskich, w roku 1792 między innymi w bitwie pod Zieleńcem, po tej bitwie został on wcielony do armii rosyjskiej, był czynnym uczestnikiem powstania kościuszkowskiego w roku 1794. Od 1797 roku w Legionach Polskich we Włoszech, od roku 1807 był dowódcą pierwszego pułku piechoty w Legii Nadwiślańskiej. Lata 1808-1812 odznaczył się w walkach w Hiszpanii, od roku 1809 generał, uczestnik wojny w roku 1812.

Później był w armii Królestwa Polskiego był jego dowódcą, po licznych zatargach z wielkim księciem Konstanty Pawłowiczem w 1818 roku poddał się do dymisji. Podczas powstania listopadowego był naczelnym wodzem armii polskiej, po dwóch dniach od wybuchu ogłosił się dyktatorem, gdzie prowadził rokowania z Rosją, gdzie próbował ograniczyć wpływy lewicy i chciał uniknąć wojny. Pod naciskiem lewicy złożył dyktaturę w roku 1831 i pozostał doradcą naczelnego wodza. Po upadku powstania osiadł w Krakowie.